უძველესი ინდური ლეგენდა მოგვითხრობს, რომ უხსოვარ დროს, ერთი მომლოცველი ახალგაზრდა ტყეში ატარებდა წმინდა რიტუალს და რაღაც გამორჩეულ ძღვენს ეძებდა ღმერთებისთვის შესაწირად. სწორედ მაშინ მოკრა თვალი ულამაზეს ლერწამს.

ლერწმის ღერები მოჭრა, ტკბილი ნექტარი გამოაშრო და ქალღმერთ სიტას მიუძღვნა. ღმერთებმა კმაყოფილებით მიიღეს შესაწირი და დალოცეს მისი აღმოჩენა. ამ ლეგენდის მიხედვით ჩანს, რომ ოდითგანვე შაქარი ტკბილ და წმინდა ქალღმერთთან ასოცირდებოდა ინდურ კულტურაში.

სხვა უძველეს კულტურებშიც ლერწმის შაქარს ხშირად უკავშირებდნენ ღვთიურ საწყისებს. ძველ ჩინეთში, საბერძნეთსა და სპარსეთში მას იყენებდნენ როგორც შესაწირის სახით, ასევე სამედიცინო მიზნებისთვისაც.