დედამიწაზე ჩამოსული მზის სხივი – ასე აღწერდნენ ინკები ფიზალისის ნაყოფს. მათ სჯეროდათ, რომ ზუსტად იქ, სადაც მზის სხივი ხვდება ნიადაგს, მიწა შუქურასავით ნათდება და ამოდის ფიზალისის უმშვენიერესი მცენარე, რომელიც მზის სითბოს და ენერგიას ატარებს.

ყოველ წელს, „მზის დღესასწაულის“ დროს, მაშინ როდესაც დღე ყველაზე გრძელია, ინკები იკრიბებოდნენ გაშლილ მინდორზე, რათა თაყვანი ეცათ მნათობისთვის, მადლობა გადაეხადათ სიუხვისთვის, სიცოცხლისთვის, კეთილდღეობისთვის. სწორედ ამ დღესასწაულის და ბუნების დიადი ძალის მთავარი სიმბოლო იყო ფიზალისის ოქროსფერი ნაყოფი.

ინკების ცივილიზაცია დიდი ხანია აღარ არსებობს, მაგრამ მათი მზის ოქროსფერი საგანძური დღეს უკვე მთელ მსოფლიოშია გავრცელებული და მილიონობით ადამიანის რაციონში მნიშვნელოვანი ადგილი უჭირავს.